ลำดับที่ 361. “แมวบ่ลี้บ่ได้กิ๋นหนู” อ่าน (-แมว-บ่อ-ลี้-บ่อ-ได้-กิ๋น-หนู-)
หมายถึง.....ถ้าขาดความรู้ ความชำนาญ ความเชี่ยวชาญในอาชีพก็หาเลี้ยงตนเองไม่ได้
กำบ่าเก่าจึงว่า “แมวบ่ลี้ บ่ได้กิ๋นหนู”
การนำไปใช้ ต้องศึกษาความรู้ให้ช่ำชองในงานอาชีพ
เทียบสำนวน สุภาษิต คำพังเพย ไทยกลาง “สิบรู้ไม่เท่าชำนาญ”
เทียบเคียงกำบ่าเก่า-คำไทยกลาง “แมวที่ไม่ซ่อนตัว คงไม่ได้กินหนู”
ลำดับที่ 362. “เมื่อยามหนุ่มขะใจ๋เซาะเข้า เมื่อยามเฒ่าจะได้นอนกล่อม”
อ่าน (-เมื่อ-ยาม-หนุ่ม-ขะ-ใจ๋-เซาะ-เข้า///เมื่อ-ยาม-เถ้า-จะ-ได้-นอน-กล่อม-)
หมายถึง….ในวัยหนุ่มสาวมีกำลังแข็งแรงควรขยันทำงานเก็บออมเงินไว้ วัยชราจะสบาย
กำบ่าเก่าจึงว่า “เมื่อยามหนุ่มขะใจ๋เซาะเข้า เมื่อยามเฒ่าจะได้นอนกล่อม”
การนำไปใช้ หาเงินทองไว้ตอนหนุ่มสาว
เทียบสำนวน สุภาษิต คำพังเพย ไทยกลาง “ลำบากตอนหนุ่ม ดีกว่ากลุ้มตอนแก่”
เทียบเคียงกำบ่าเก่า-คำไทยกลาง “วัยหนุ่มสาวให้รีบหา เข้าวัยชราจะสุขสบาย”
ลำดับที่ 363. “แมวบ่หื้อหน้า หมาบ่ยี่เขี้ยว”
อ่าน (-แมว-บ่อ-หื้อ-หน้า///หมา-บ่อ-ยี่-เขี้ยว-)
หมายถึง....ถ้าหญิงสาวไม่ยั่วยวนเล่นหูเล่นตาให้ท่าฉันท์ชู้สาวกับผู้ชายก่อน ผู้ชายคงไม่กล้ามายุ่งด้วย
กำบ่าเก่าจึงว่า “แมวบ่หื้อหน้า หมาบ่ยี่เขี้ยว”
การนำไปใช้ ควรรักนวลสงวนตัว
เทียบสำนวน สุภาษิต คำพังเพย ไทยกลาง “เล่นหูเล่นตา///ทอดสะพาน”
เทียบเคียงกำบ่าเก่า-คำไทยกลาง “แมวไม่ให้ท่า หมาไม่แยกเขี้ยว”
ลำดับที่ 364. “มักเล่นเสียกำยำ มักกำเสียของ ”
อ่าน (-มัก-เล่น-เสีย-กำ-ยำ///มัก-กำ-เสีย-ของ-)
หมายถึง.....ผู้ใหญ่ที่วางตัวไม่เหมาะสมจะขาดความยำเกรงจากผู้อื่น และคนที่ชอบนินทา ดูถูกดูหมิ่นผู้อื่น จะได้รับความเดือดร้อน ถ้าเขาฟ้องร้องต้องเสียค่าปรับไหม
กำบ่าเก่าจึงว่า “มักเล่นเสียกำยำ มักกำเสียของ ”
การนำไปใช้ ระวังการใช้คำพูด และควรวางตัวให้เหมาะสมกับฐานะ
เทียบสำนวน สุภาษิต คำพังเพย ไทยกลาง “เล่นกับหมาหมาเลียปาก เล่นกับสากสากต่อยหัว”
เทียบเคียงกำบ่าเก่า-คำไทยกลาง “ชอบล้อเล่นเสียความยำเกรง ชอบนินทาเสียเงินทองข้าวของ”
ลำดับที่ 365. “เมื่อเจ๊าบ่ดีย่างเฮือนแฮง เมื่อแลงบ่ดีย่างเฮือนดัง”
อ่าน (-เมื่อ-เจ๊า-บ่อ-ดี-ย่าง-เฮือน-แฮง///เมื่อ-แลง-บ่อ-ดี-ย่าง-เฮือน-ดัง-)
หมายถึง….รักษากริยามารยาททางกาย วาจา ใจ ตลอดเวลา ไม่ว่าอยู่บ้านตนเองหรือผู้อื่น
กำบ่าเก่าจึงว่า “เมื่อเจ๊าบ่ดีย่างเฮือนแฮง เมื่อแลงบ่ดีย่างเฮือนดัง”
การนำไปใช้ ระวังกริยามารยาททุกสถานที่
เทียบสำนวน สุภาษิต คำพังเพย ไทยกลาง “มีสมบัติผู้ดี”
เทียบเคียงกำบ่าเก่า-คำไทยกลาง “เดินเบาๆทั้งเช้าทั้งเย็น”
ลำดับที่ 366. “มัดเต่าหื้อมัดแขน มัดแลนหื้อมัดศอกแป้ มัดแย้หื้อมัดกล๋าง”
อ่าน (-มัด-เต่า-หื้อ-มัด-แขน///มัด-แลน-หื้อ-มัด-สอก-แป้///มัด-แย้-หื้อ-มัด-ก๋าง-)
หมายถึง.....การกระทำตามวิธีการที่ถูกต้องทำให้เกิดผลดี ไม่ต้องมาคอยแก้ปัญหา
กำบ่าเก่าจึงว่า “มัดเต่าหื้อมัดแขน มัดแลนหื้อมัดศอกแป้ มัดแย้หื้อมัดกล๋าง”
การนำไปใช้ ควรทำตามวิธีการที่ถูกต้อง
เทียบสำนวน สุภาษิต คำพังเพย ไทยกลาง “”
เทียบเคียงกำบ่าเก่า-คำไทยกลาง “มัดเต่ามัดรวบขา ตะกวดมัดไพล่หลัง มัดแย้มัดกลางลำตัว ”
ลำดับที่ 367. “ไม้ก๊ดเอาไว้แป๋งขอ เหล็กงอเอาไว้แป๋งเคียว คนก๊ดอย่างเดียวใจ้ก๋ารบ่ได้”
อ่าน (-ไม้-ก๊ด-เอา-ไว้-แป๋ง-ขอ///เหล็ก-งอ-เอา-ไว้-แป๋ง-เกียว///คน-ก๊ด-หย่าง-เดียว-ใจ้-ก๋าน-บ่อ-ได้-)
หมายถึง....คนทุจริตคิดไม่ซื่อต่อผู้อื่นอยู่เสมอ คือคนที่หาประโยชน์ในตัวไม่ได้เลย
กำบ่าเก่าจึงว่า “ไม้ก๊ดเอาไว้แป๋งขอ เหล็กงอเอาไว้แป๋งเคียว คนก๊ดอย่างเดียวใจ้ก๋ารบ่ได้”
การนำไปใช้ ระวังคนทุจริตคิดไม่ซื่อ นอกจากประโยชน์ในตัวไม่มีแล้ว ยังจะให้โทษกับผู้อื่นได้อีก
เทียบสำนวน สุภาษิต คำพังเพย ไทยกลาง “คดในข้องอในกระดูก”
เทียบเคียงกำบ่าเก่า-คำไทยกลาง “ไม้คดทำขอ เหล็กงอทำเคียว คนคดอย่างเดียว ทำประโยชน์ไม่ได้ ”
ลำดับที่ 369. “ไม้โก่นก๊างก็เปื่อคมเสียม ขุดเลาะเลียมฮากงูนฮากแก้ว”
อ่าน (-ไม้-โก่น-ก๊าง-ก่อ-เปื่อ-คม-เสียม///ขุด-เลาะ-เลียม-ฮาก-งูน-ฮาก-แก้ว-)
หมายถึง.....การมีความเพียรพยายาม มีความอดทนไม่ย่อท้อทำให้คนประสบความสำเร็จ
กำบ่าเก่าจึงว่า “ไม้โก่นก๊างก็เปื่อคมเสียม ขุดเลาะเลียมฮากงูนฮากแก้ว”
การนำไปใช้ มีความเพียรพยายามในการทำงาน
เทียบสำนวน สุภาษิต คำพังเพย ไทยกลาง “ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น”
เทียบเคียงกำบ่าเก่า-คำไทยกลาง “ไม้ใหญ่โค่นล้ม เพราะคมเสียมเจาะ เซาะเล็มรากแก้ว”
ลำดับที่ 370. “ไม้ต่างปล้องปี้น้องต่างใจ๋”
อ่าน (-ไม้-ต่าง-ป้อง-ปี้-น้อง-ต่าง-ใจ๋-)
หมายถึง…. คนเราย่อมมีความนึกคิด มีจิตใจที่แตกต่างกัน แม้เป็นพี่น้องท้องเดียวกัน
กำบ่าเก่าจึงว่า “ไม้ต่างปล้อง ปี้น้องต่างใจ๋”
การนำไปใช้ เข้าใจในความแตกต่างทางความคิดของบุคคล อย่าโต้เถียงไปเสียทุกเรื่อง
เทียบสำนวน สุภาษิต คำพังเพย ไทยกลาง “ต่างจิตต่างใจ”
เทียบเคียงกำบ่าเก่า-คำไทยกลาง “ลำไผ่มีหลายปล้อง พี่น้องต่างจิตใจ
ลำดับที่ 371. “ไม้ต้าวล้มนอนหงาย บ่ดีกล๋ายข้ามเหยียบ”
อ่าน (-ไม้-ต้าว-ล้ม-นอน-หงาย///บ่อ-ดี-ก๋าย-ข้าม-เหยียบ-)
หมายถึง.....อย่าซ้ำเติมผู้ประสบเคราะห์กรรม
กำบ่าเก่าจึงว่า “ไม้ต้าวล้มนอนหงาย บ่ดีกล๋ายข้ามเหยียบ”
การนำไปใช้ เห็นออกเห็นใจผู้ได้รับเคราะห์กรรม
เทียบสำนวน สุภาษิต คำพังเพย ไทยกลาง “คนล้มอย่าข้าม”
เทียบเคียงกำบ่าเก่า-คำไทยกลาง “ไม้โค่นอย่าข้าม”
ลำดับที่ 372. “ไม้ตึงก๋อเลือกได้ดีนึ่งปล้อง ลูกตึงต๊องเลือกดีได้นึ่งคน”
อ่าน (-ไม้-ตึง-ก๋อ-เลือก-ได้-ดี-นึ่ง-ป้อง///ลูก-ตึง-ต๊อง-เลือก-ดีไ-ด้-นึ่ง-คน-)
หมายถึง..... มีลูกหลายคน มีเพียงคนเดียวที่รักพ่อรักแม่ เชื่อฟังคำสั่งสอน และคอยดูแลปรนนิบัติ
กำบ่าเก่าจึงว่า “ไม้ตึงก๋อเลือกได้ดีนึ่งปล้อง ลูกตึงต๊องเลือกดีได้นึ่งคน”
การนำไปใช้ มีความกตัญญู ต่อบิดามารดา ผู้มีพระคุณ
เทียบสำนวน สุภาษิต คำพังเพย ไทยกลาง “”
เทียบเคียงกำบ่าเก่า-คำไทยกลาง “ไผ่ทั้งกอเลือกได้หนึ่งปล้อง ทั้งหมดพี่น้องเลือกได้คนเดียว ”
ลำดับที่ 373. “ไม้ถ่อสั้น ไผบ่ล่ำเอาไปหยั่งวัง”
อ่าน (-ไม้-ถ่อ-สั้น///ไผ-บ่อ-ล่ำ-เอา-ไป-หยั่ง-วัง-)
หมายถึง.....มีความรู้น้อยอย่าอวดรู้กับผู้มีปัญญา หรือทำสิ่งเกินความสามารถตนเอง
กำบ่าเก่าจึงว่า “ไม้ถ่อสั้น ไผบ่ล่ำเอาไปหยั่งวัง”
การนำไปใช้ รู้จักประมาณตัวเอง อย่าอวดรู้
เทียบสำนวน สุภาษิต คำพังเพย ไทยกลาง “”
เทียบเคียงกำบ่าเก่า-คำไทยกลาง “ไม้ถ่อสั้นอย่านำไปหยั่งความลึกของวังน้ำ”
ลำดับที่ 374.“ไม้บ่เนิ้งเผิ้งไหนจักต๋อม หมาบ่งอมแมวบ่ยี่เขี้ยว”
อ่าน (-ไม้-บ่อ-เนิ้ง-เผิ้ง-ไหน-จัก-ต๋อม///หมา-บ่อ-งอม-แมว-บ่อ-ยี่-เขี้ยว-)
หมายถึง.....ถ้าหญิงสาวไม่ยั่วยวนเล่นหูเล่นตาให้ท่าฉันท์ชู้สาวกับผู้ชายก่อน ผู้ชายคงไม่กล้ามายุ่งด้วย
กำบ่าเก่าจึงว่า “ไม้บ่เนิ้ง เผิ้งไหนจักต๋อม หมาบ่งอม แมวบ่ยี่เขี้ยว”
การนำไปใช้ เป็นหญิงต้องรักนวลสงวนตัว
เทียบสำนวน สุภาษิต คำพังเพย ไทยกลาง “เล่นหูเล่นตา///ทอดสะพาน”
เทียบเคียงกำบ่าเก่า-คำไทยกลาง “ไม้ไม่โน้มโค้ง ผึ้งไม่ทำรัง ชายต้องระวัง ถ้าหญิงไม่เล่นด้วย ”
ลำดับที่ 375. “ไม้ไผ่ต๋านักจ้องใจ้แป๋งเกิ๋น คนบ่มีเงินจ้องใจ้ฮับจ้าง”
อ่าน (-ไม้-ไผ่-ต๋า-นัก-จ้อง-ใจ้-แป๋ง-เกิ๋น////คน-บ่อ-มี-เงิน-จ้อง-ใจ้-ฮับ-จ้าง-)
หมายถึง....ช่องทางทำกินหาเงินมาเลี้ยงชีพของคนยากจน คือใช้แรงกายรับจ้างทำงานแลกเงิน
กำบ่าเก่าจึงว่า “ไม้ไผ่ต๋านักจ้องใจ้แป๋งเกิ๋น คนบ่มีเงินจ๊องใจ๊ฮับจ้าง”
การนำไปใช้ ให้ตั้งใจเล่าเรียน เพื่อนำความรู้มาประกอบอาชีพเลี้ยงตัวเองและครอบครัวแทนขายแรง
เทียบสำนวน สุภาษิต คำพังเพย ไทยกลาง “ใช้แรงแลกเงิน”
เทียบเคียงกำบ่าเก่า-คำไทยกลาง “ไม้ไผ่ตาถี่ใช้ทำบันได ใครไม่มีเงินมีช่องทางคือการรับจ้าง”
ลำดับที่ 376. “ไม้ปล๋ายกุด บ่ดีเอาแป๋งตอก แม่ญิงหน้าลอก บ่ดีเอาเป๋นเมีย”
อ่าน (-ไม้-ป๋าย-กุด///บ่อ-ดี-เอา-แป๋ง-ตอก/// แม่-ยิง-หน้า-ลอก///บ่อ-ดี-เอา-เป๋น-เมีย-)
หมายถึง.....ผู้หญิงหน้าด้านไม่ควรสู่ขอมาเป็นภรรยา
กำบ่าเก่าจึงว่า “ไม้ปล๋ายกุดบ่ดีเอาแป๋งตอก แม่ญิงหน้าลอกบ่ดีเอาเป๋นเมีย”
การนำไปใช้ จะไปสู่ขอใครมาเป็นภรรยา ต้องสืบประวัติให้รู้แน่ก่อน
เทียบสำนวน สุภาษิต คำพังเพย ไทยกลาง “ดูช้างดูหาง ดูนางดูแม่ ”
เทียบเคียงกำบ่าเก่า-คำไทยกลาง “ไม้ที่กุดด้วนอย่านำมาทำตอก (ได้ตอกแข็งหักง่าย) ผู้หญิงหน้าไม่อาย (มีกริยามารยาทไม่เหมาะสม)ไม่ควรสู่ขอมาเป็นภรรยา”
ลำดับที่ 377. “ไม้เล่มเดียว บ่เป๋นก๋อ ป๋อเล่มเดียว บ่เป๋นเหล่า”
อ่าน (-ไม้-เล่ม-เดียว-บ่อ-เป๋น-ก๋อ///ป๋อ-เล่ม-เดียว-บ่อ-เป๋น-เหล่า-)
หมายถึง...คนเราอยู่ในสังคมต้องมีญาติสนิทมิตรสหาย จะอาศัยตามลำพังไม่พึ่งพาใครไม่ได้
กำบ่าเก่าจึงว่า “ไม้เล่มเดียวบ่เป๋นก๋อ ป๋อเล่มเดียวบ่เป๋นเหล่า”
การนำไปใช้ ให้ความช่วยเหลือสังคม
เทียบสำนวน สุภาษิต คำพังเพย ไทยกลาง “”
เทียบเคียงกำบ่าเก่า-คำไทยกลาง “ไม้ต้นเดียวไม่เรียกกอ ปอต้นเดียวไม่เรียกป่า”
ลำดับที่ 378. “ไม้หนุ่มมัดไม้แก่ขายกิ๋น” อ่าน (-ไม้-หนุ่ม-มัด-ไม้-แก่-ขาย-กิ๋น-)
หมายถึง.....คนแก่ที่ทำตัวไม่น่านับถือ จนลูกหลานต้องเตือน
กำบ่าเก่าจึงว่า “ไม้หนุ่มมัดไม้แก่ขายกิ๋น”
การนำไปใช้ ถ้าอายุมากขึ้น ควรทำตัวให้เป็นที่เคารพ น่าศรัทธา อย่าให้ลูกหลานต้องว่ากล่าวตักเตือน
(ไม้อายุน้อยมักนำมาจักเป็นเส้นตอกใช้มัดสิ่งต่างๆรวมทั้งใช้มัดลำต้นไม้แก่ขาย(ไม้แก่ไม่นิยมทำเส้นตอก//เพราะได้ตอกแข็งหักง่าย ไม้แก่มักจำหน่ายทั้งลำเพื่อใช้งานด้านทำพวกโครงสร้างกระท่อมไม้ไผ่ )
เทียบสำนวน สุภาษิต คำพังเพย ไทยกลาง “ถอนหงอก”
เทียบเคียงกำบ่าเก่า-คำไทยกลาง “ไม้อ่อนมัดไม้แก่ขายกิน”
ลำดับที่ 379. “ไม้สอดต๋าก๋วย” อ่าน (-ไม้-สอด-ต๋า-ก๋วย-)
หมายถึง.....คนมีความผิด เมื่อโดนเขาตำหนิ ก็เป็นไปตามคำเขาว่า หาข้อแก้ตัวไม่ได้
กำบ่าเก่าจึงว่า “ไม้สอดต๋าก๋วย”
การนำไปใช้ ควรทำความดีอย่างสม่ำเสมอ จะได้ไม่โดนตำหนิ
เทียบสำนวน สุภาษิต คำพังเพย ไทยกลาง “พูดไม่ออก”
เทียบเคียงกำบ่าเก่า-คำไทยกลาง “ไม้สอดตาตะกร้า”(สอดเข้าด้านใดก็ทะลุ)
ลำดับที่ 380. “ไม้สูงกว่าไม้ หักเปื่อลมฝน คนสูงกว่าคน ก๊านภัยต๋นหั้น”
อ่าน (-ไม้-สูง-กว่า-ไม้-หัก-เปื่อ-ลม-ฝน///คน-สูง-กว่า-คน-ก๊าน-ไพ-ต๋น-หั้น-)
หมายถึง.....อย่าทำตัวเด่นดังจนเกินไปจะเป็นภัยกับตัวเอง
กำบ่าเก่าจึงว่า “ไม้สูงกว่าไม้ หักเปื่อลมฝน คนสูงกว่าคน ก๊านภัยต๋นหั้น”
การนำไปใช้ ให้ระวังตนอย่าทำตัวเด่นดังในหมู่คณะ
เทียบสำนวน สุภาษิต คำพังเพย ไทยกลาง “แพ้ภัยตนเอง”
เทียบเคียงกำบ่าเก่า-คำไทยกลาง “ไม้สูงกว่าพุ่ม หักยามพายุใหญ่ เด่นดังเกินไป แพ้ภัยตนเอง”
ลำดับที่ 381. “ไม้แส้หน้อยเฆี่ยนเจ็บ” อ่าน (-ไม้-แส้-หน้อย-เขี้ยน-เจ็บ-)
หมายถึง….คำพูดสั้นๆที่กินใจหรือการกระทำที่มีความหมายแฝงอยู่ ทำให้ต้องคิด
กำบ่าเก่าจึงว่า “ไม้แส้หน้อย เฆี่ยนเจ็บ”
การนำไปใช้ เมื่อได้ฟังคำพูดกินใจ ควรพิจารณาว่าเป็นจริงดังที่เขาว่าหรือไม่ จะปรับปรุงตนเองอย่างไร
เทียบสำนวน สุภาษิต คำพังเพย ไทยกลาง “”
เทียบเคียงกำบ่าเก่า-คำไทยกลาง “ไม้เรียวอันเล็กๆแต่เฆี่ยนเจ็บ”
ลำดับที่ 382. “ไม้อ่อนก้อม เปื่อคมมีดเหลา คนเฮาหูเบา เพราะกำกึ๊ดตื้น”
อ่าน (-ไม้-อ่อน-ก้อม///เปื่อ-คม-มีด-เหลา///คน-เฮา-หู-เบา///เพราะ-กำ-กึ๊ด-ตื้น)
หมายถึง....อย่าเชื่ออะไรง่ายเกินไป ควรนำเรื่องที่ได้รับฟังมาคิดพิจารณาก่อน
กำบ่าเก่าจึงว่า “ไม้อ่อนก้อมเปื่อคมมีดเหลา คนหูเบาเพราะกำกึ๊ดตื้น”
การนำไปใช้ อย่าเชื่ออะไรง่าย ควรคิดพิจารณาให้รอบคอบก่อน
เทียบสำนวน สุภาษิต คำพังเพย ไทยกลาง “ฟังหูไว้หู///หูเบา”
เทียบเคียงกำบ่าเก่า-คำไทยกลาง “ไม้อ่อนเพราะคมมีดเหลา คนหูเบาเพราะไม่นำไปคิด”
ลำดับที่ 383. “ไม้อ่อนบ่ห่อนหัก คนหล็วกฮู้อ่อนน้อม”
อ่าน (-ไม้-อ่อน-บ่อ-ห่อน-หัก///คน-หล็วก-ฮู้-อ่อน-น้อม-)
หมายถึง.....เป็นเรื่องธรรมดาที่คนฉลาดมักนอบน้อมถ่อมตน
กำบ่าเก่าจึงว่า “ไม้อ่อนบ่ห่อนหัก คนหล็วกฮู้อ่อนน้อม”
การนำไปใช้ ผู้นอบน้อมถ่อมตนมักจะได้รับความเมตตา ได้รับความช่วยเหลือจากผู้คนทั่วไป
เทียบสำนวน สุภาษิต คำพังเพย ไทยกลาง “เป็นผู้น้อยค่อยก้มประนมกร”
เทียบเคียงกำบ่าเก่า-คำไทยกลาง “ไม้อ่อนลู่ลมไม่หัก คนฉลาดมักอ่อนน้อม”
ลำดับที่ 384. “ไม้ฮากบ่เลิ๊ก กิ่งก้านยาวเกิ๋น ตั้งอยู่บ่เมิน ลมจ้างปั๊ดเสิ้ง”
อ่าน (-ไม้-ฮาก-บ่อ-เลิ๊ก///กิ่ง-ก้าน-ยาว-เกิ๋น///ตั้ง-หยู่-บ่อ-เมิน///ลม-จ้าง-ปั๊ด-เสิ้ง-)
หมายถึง.....การทำสิ่งใดควรมีความรู้พื้นฐานในเรื่องนั้นๆอย่างแท้จริง เพื่อแก้ปัญหาในอนาคต
กำบ่าเก่าจึงว่า “ไม้ฮากบ่เลิ๊ก กิ่งก้านยาวเกิ๋น ตั้งอยู่บ่เมิน ลมจ้างปั๊ดเสิ้ง ”
การนำไปใช้ ควรศึกษาความรู้พื้นฐานไว้ให้รู้จริง ในอนาคตมีปัญหาเกิดขึ้นจะสามารถแก้ไขได้ทันท่วงที
เทียบสำนวน สุภาษิต คำพังเพย ไทยกลาง “”
เทียบเคียงกำบ่าเก่า-คำไทยกลาง “ต้นไม้รากไม่ลึก (ฐานไม่ดี) กิ่งยาวไกล โดนพายุใหญ่พัดเอียงกระเท่เร่”