20.ใครประเสริฐ

              ความเป็นคนประเสริฐชื่อว่าเป็นที่ต้องการปรารถนาของทุกคน  แต่คนจะต้องประเสริฐได้ต้องอาศัยการฝึกฝน  ในทางพระศาสนา   สมเด็จพระศาสดาทรงปรารภเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแก่พระองค์ในเมืองโกสัมพี  คือ    พระองค์ประสบโลกธรรมฝ่ายอนิฏฐผลอย่างแรง  ได้แก่พระองค์ถูกชาวเมืองบางพวกรับค่าจ้างแล้วเที่ยวด่าพระองค์ด้วยถ้อยคำหยาบช้าเป็นกลุ่มๆจนพระอานนท์ทนไม่ไหว     กราบทูลให้เสด็จไปเมืองอื่น   พระพุทธเจ้าไม่ทรงอำนวยตามแล้ว  ตรัสสอนให้พระอานนท์ตระหนักถึงภารกิจของพระองค์และความเป็นคนประเสริฐว่า  “ ตถาคตจักอดทนต่อถ้อยคำล่วงเกิน   เหมือนช้างฝึกอดทนต่อลูกสรที่ยิงมาในสมรภูมิ (ที่เป็นดังนี้เพราะคนทุศีลมีมากหมายความว่า แกล้งกล่าวเท็จให้ร้ายผู้อื่นอย่างปราศจากความละอาย)  ชนทั้งหลายย่อมนำพาหนะที่ฝึกแล้วไปสู่ประชุมพระราชาก็ย่อมเสด็จทรงพาหนะที่ฝึกแล้วในหมู่มนุษย์ที่อดทนคำล่วงเกินไว้    เป็นผู้ฝึกตนแล้ว   เป็นผู้ประเสริฐ  ม้าอัสดร  ม้าสินธพอาชาไนย  และช้างกุญชรมหานาค  ซึ่งได้รับการฝึกแล้วเป็นสัตว์ที่ประเสริฐ    แต่คนที่ฝึกตนแล้วคือผู้เอาชนะใจตนเองได้มีใจอยู่เหนืออำนาจกิเลสตัณหา   เป็นผู้ประเสริฐกว่าสัตว์ ดังกล่าวแล้วนั้นๆ”