20.ใครประเสริฐ
ความเป็นคนประเสริฐชื่อว่าเป็นที่ต้องการปรารถนาของทุกคน แต่คนจะต้องประเสริฐได้ต้องอาศัยการฝึกฝน ในทางพระศาสนา สมเด็จพระศาสดาทรงปรารภเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแก่พระองค์ในเมืองโกสัมพี คือ พระองค์ประสบโลกธรรมฝ่ายอนิฏฐผลอย่างแรง ได้แก่พระองค์ถูกชาวเมืองบางพวกรับค่าจ้างแล้วเที่ยวด่าพระองค์ด้วยถ้อยคำหยาบช้าเป็นกลุ่มๆจนพระอานนท์ทนไม่ไหว กราบทูลให้เสด็จไปเมืองอื่น พระพุทธเจ้าไม่ทรงอำนวยตามแล้ว ตรัสสอนให้พระอานนท์ตระหนักถึงภารกิจของพระองค์และความเป็นคนประเสริฐว่า “ ตถาคตจักอดทนต่อถ้อยคำล่วงเกิน เหมือนช้างฝึกอดทนต่อลูกสรที่ยิงมาในสมรภูมิ (ที่เป็นดังนี้เพราะคนทุศีลมีมากหมายความว่า แกล้งกล่าวเท็จให้ร้ายผู้อื่นอย่างปราศจากความละอาย) ชนทั้งหลายย่อมนำพาหนะที่ฝึกแล้วไปสู่ประชุมพระราชาก็ย่อมเสด็จทรงพาหนะที่ฝึกแล้วในหมู่มนุษย์ที่อดทนคำล่วงเกินไว้ เป็นผู้ฝึกตนแล้ว เป็นผู้ประเสริฐ ม้าอัสดร ม้าสินธพอาชาไนย และช้างกุญชรมหานาค ซึ่งได้รับการฝึกแล้วเป็นสัตว์ที่ประเสริฐ แต่คนที่ฝึกตนแล้วคือผู้เอาชนะใจตนเองได้มีใจอยู่เหนืออำนาจกิเลสตัณหา เป็นผู้ประเสริฐกว่าสัตว์ ดังกล่าวแล้วนั้นๆ”